Gezi ile kıyaslamayın
Gezi ile bu durumu kıyaslamak mümkün değil. Bunun en önemli nedeni, Gezi'de bir "üs" bulunmasıydı. Bu üs 24 saat aktifti ve korunması öncelikliydi. Ayrıca konum olarak Taksim ve çevresi stratejik bir noktadaydı; birçok farklı yerden kolay erişim sağlanabiliyordu. O dönemde protestocular bölgeye son derece hâkimdi ve her noktadan destek geliyordu.
Bugünkü Cevahir buluşmasında ise ciddi bir koordinasyon sorunu yaşandığı görülüyor. Herkes eyleme ön saflarda yer almak için geliyor, ancak genel planlamaya dair bir bilinç eksikliği var. Sabah saatlerinden itibaren bölgede TOMA'ların ve emniyet güçlerinin bulunduğuna dair pek çok görsel paylaşılmasına rağmen, kimse bunu dikkate almadı. Bölge önceden kontrol edilmedi, kimse birbirini uyarmadı. “Keklik gibi avlanma” tabiri tam anlamıyla yaşandı.
Ne olursa olsun, tek merkezden bir alana girilmez. Bir bölgede risk oluştuğunda hızlıca aksiyon alınıp başka bir noktaya geçilmesi gerekir. Gezi’de tam olarak bu yapılıyordu. Belirlenen ana toplanma noktaları vardı. Polis önlem aldığında —teknolojik imkânlar bugünkü kadar gelişmiş olmamasına rağmen— bölgeye gelen kişiler hemen uyarılıyor, alternatif plana geçilerek başka bir noktaya yöneliliyordu. Böylece sistematik bir "yer kapmaca" stratejisi uygulanıyordu.
Ayrıca mutlaka eylem planı aldığınız yerleri önceden analiz edin. Nerede ne olabilir, nasıl bir müdahale gelir, giriş-çıkışlar nasıl işler? Bu sorular sorulmadan, strateji geliştirilmeksizin sadece "hadi burada yapıyoruz" denilerek hareket edilirse, hata üstüne hata gelir. Tamam, kararı aldınız ve duyurdunuz — ama sonrası? Hiç mi kontrol etmiyorsunuz, önceden bölgeye gidip bakmıyor, birbirinizi uyarmıyorsunuz?
Önden giden ekipler bir sorun görürse, hemen plan B'ye geçilmeli ya da eylem iptal edilmelidir. Zaten sizi ablukaya almak için hazır bekliyorlar. Onları yormuşsunuz, bu sizin için avantaj — 1-0 öndesiniz. Ama plansızlıkla bu durumu önce 1-1'e, sonra da 2-1 geriye çevirmek neden?
Ve unutmayalım, Gezi’de ciddi bir direniş vardı. Ön saflardaki insanların neredeyse hepsinde baret, gözlük, maske ve lazer vardı. Bu iş ekipmansız olmaz. T-shirtle yüz kapatıp “maskeli” olunmaz. Bu bir yürüyüş değil, savunmaya gidiştir. Hazırlık şart. Ayrıca emniyet güçleri Gezi’de de son derece sertti — hem de sadece İstanbul’da değil, tüm Türkiye’de.
Ve en önemlisi: Neden arkadaşlarınızı tek başlarına bırakıyorsunuz? Gezi’de kimse geride bırakılmazdı. Herkes birbirini kollardı. Kaçan bile dönüp bakardı. Bu bir omuz omuza durma meselesiydi, sadece slogan atma değil. Dayanışma olmadan direniş olmaz.
Ayrıca şu algıya da dikkat: Karşı taraf kasten şu argümanı yaymaya çalışıyor — “3-5 çocuk dışarı çıkıp TOMA suyuyla eğleniyorlar.” Bu algıyı kırmak gerekiyor. Bu bir eğlence değil. Ciddi basın açıklamaları yapmanız şart. Eğlenmeye gitmiyoruz. Çok ciddi bir sorunu çözmeye çalışıyor ve bunu tüm dünyaya duyurmaya çabalıyoruz.
Üniversitelerde okuyan arkadaşlar, kaçınız yurtdışındaki üniversitelerdeki tanıdıklarınızla bu olayları konuştunuz? Onlarla neler yapabileceğinizi tartıştınız mı? Sırbistan örneğini, Güney Kore’de olan hareketleri inceliyor musunuz? Halkı, işçileri, tüm toplumu yanınıza almanız için önce derdinizi anlatmanız gerekiyor. Bu sadece sokakta olmakla olmaz. Herkes işin şovunda. Önce hedefinizi net koyun: Amaç nedir, neden buradayız, ne talep ediyoruz?
Bir manifesto olmalı. Ama bu kişisel değil, ortak manifesto olmalı. Tüm üniversitelerdeki ekiplerin ortak kararıyla hazırlanmalı. Neden birbirinizle görüşmüyorsunuz? Bugün tüm Türkiye'deki üniversiteler acilen bir araya gelip, bir yol haritası, strateji ve ortak söylem belirlemeli.
Gezi Direnişi'nin Temel Talepleri ve Ruhunu Yansıtan Ana Unsurlar şunlardı:
- Yaşam Alanlarına Müdahaleye Karşı Çıkış: Gezi Parkı’nın AVM ve Topçu Kışlası projesiyle yok edilmesine karşı başlayan hareket, doğanın, kamusal alanların ve kent hakkının savunulmasıydı.
- Otoriterleşmeye Karşı Tepki: Hükûmetin artan otoriter ve müdahaleci politikalarına, ifade özgürlüğüne yapılan baskılara, yaşam tarzına karışılmasına karşı büyük bir tepkiydi.
- Özgürlük, Adalet ve Demokrasi Talebi: İfade özgürlüğü, medya sansürüne karşı duruş, adil yargılama, polis şiddetinin son bulması gibi taleplerle genişledi.
- Polis Şiddetine Karşı Duruş: Barışçıl protestolara yönelik orantısız polis müdahalesi, direnişi büyüten ana faktörlerden biri oldu.
- Çoğulculuk ve Katılımcı Demokrasi: Farklı görüşlerden insanların (seküler, dindar, çevreci, feminist, sosyalist, milliyetçi vs.) bir araya geldiği bir direnişti. Bu birliktelik, çoğulculuk ve hoşgörüye dair güçlü bir mesaj verdi.
Simgesel Bir "Manifesto" Olarak Kabul Edilen Talepler Listesi (Taksim Dayanışması):
- Gezi Parkı’nın park olarak kalması, inşaat projelerinden vazgeçilmesi
- Sorumlu kamu görevlileri ve emniyet müdürlerinin görevden alınması
- Polis şiddetinden sorumlu kişilerin yargılanması
- Gözaltına alınan protestocuların serbest bırakılması
- Toplantı ve gösteri hakkına saygı gösterilmesi
- Kent kararlarında halkın doğrudan söz sahibi olması
Unutmayın, bir kıvılcım tüm karanlığı aydınlatabilir; ama o kıvılcımın yangına dönüşmesi için ortak akıl, dayanışma ve inançla yan yana durmak şarttır.